*Yıldız Akan
Ankara’daki üniversite öğrencisi Elif “Ben bir üniversite öğrencisi olarak sadece hayatta kalmaya odaklanmış durumdayım. Tiyatroya, sinemaya en son ne zaman gittim hatırlamıyorum” dedi.
Elif, Ankara Üniversitesi’nde üçüncü sınıf öğrencisi. Yurtta kalıyor ve KYK bursu çıkmadığı için KYK kredisi alıyor. Aldığı kredinin miktarı yetmediği için ailesinin gönderdiği para ve ara sıra çalıştığı yarı zamanlı işler sayesinde geçimini sağlıyor. Aylık giderlerinin, yurt masrafı ve temel ihtiyaçlar dahil yaklaşık 7 bin lira civarında olduğunu belirten Elif, bu rakamın bir öğrenci için çok fazla olduğunu düşünüyor.
Elifle bir öğrenci olarak yaşadığı zorlukları konuştuk.
Temel ihtiyaçlarını karşılayabiliyor musun?
Temel ihtiyaçlar dışında bir şey yapabilmek artık neredeyse imkânsız. Örneğin, kampüs yakınındaki kafelerde bir kahve içmek bile bütçemi zorluyor. Yemek konusunda ise genelde yurtta yiyorum ama yemekler her zaman doyurucu veya lezzetli olmuyor. Bu yüzden dışarıdan yemek yemek zorunda kaldığım zamanlar oluyor ve bu da ek bir masraf anlamına geliyor.
Sosyalleşme için bütçe ayırabiliyor musun?
Günümüzde sosyalleşmek bile ciddi bir ekonomik güç gerektiriyor. Sinemaya gitmek, bir konsere katılmak ya da arkadaşlarımla dışarıda zaman geçirmek artık lüks oldu. Üniversite kulüpleri ve toplulukları daha aktif hale gelse, belki öğrenciler olarak daha fazla fırsatımız olur. Bu tür etkinliklerin hem eğitici hem de sosyal bir yönü var ve biz öğrenciler için çok önemli. Ancak bu kulüplerin daha fazla desteklenmesi gerekiyor.
Hayat pahalılığı günlük yaşamımın her alanını etkiliyor. Yurttaki yemeklerden doymadığım için marketten bazı alışverişler yapıyorum. Markette alışveriş yaparken bile fiyatların ne kadar arttığını görmek üzücü. Önceden dışarıda yemek yemek ya da arkadaşlarla bir şeyler yapmak sıradan bir etkinlikti. Şimdi ise “Bunu yaparsam ay sonunu getirebilir miyim?” diye düşünmek zorunda kalıyorum. Üniversite yıllarının keyifli ve üretken geçmesi gerekirken sürekli maddi zorluklarla uğraşmak beni çok yoruyor.
Ben bir üniversite öğrencisi olarak sadece hayatta kalmaya odaklanmış durumdayım. Tiyatroya, sinemaya en son ne zaman gittim hatırlamıyorum. Sosyalleşmeye dair adımlar atmak için bütün imkanlarımı zorluyorum fakat bir kafede arkadaşlarımla birkaç saat sohbet etmek için bile ya para biriktirmem ya gündelik işlerde çalışmam gerekiyor. Aileme birçok konuda yük olduğumu düşünüyor ve hissediyorum. Böyle bir durumdayken sosyalleşmek için onlardan para alamıyorum, istemeye de utanıyorum. Ve bu durumda olan tek öğrenci olmadığımı da çok iyi biliyorum…
